پرخاشگري كودكان، علت پرخاشگري كودكان زير ۳ سال، علت پرخاشگري كودكان ۵ ساله، علت پرخاشگري كودكان ۴ ساله، پرخاشگري در كودكان ۷ ساله، علت پرخاشگري كودكان ۱۰ ساله و سؤالات ديگر والدين در اين مقاله توضيح داده شده است. پرخاشگري رفتاري خصومت‌آميز و غيردوستانه است كه در طي آن فرد تمايل دارد به ديگران صدمه و يا آسيب برساند. معمولاً كودكان خيلي سريع نااميد و مأيوس مي‌شوند و پرخاشگري را مطابق با سنشان به شيوه‌هاي متفاوتي نشان مي‌دهند. در اينجا دو شيوهٔ پرخاشگري مطرح شده است:

پرخاشگر ابزاري، كه شئ محور است.
پرخاشگري خصومت آميز يا ارتباطي، كه شخص محور است.

علائم پرخاشگري كودكان
اگر نشانه هاي زير به مرور در فرزندتان ديده مي شود، حتما بايد از مشاور كمك بگيريد:

اغلب عصباني است.
بسيار تحريك پذير يا تكانشي است و در تمركز كردن مشكل دارد.
به راحتي نااميد مي‌شود.
به كودكان يا بزرگسالان ديگر حمله فيزيكي مي‌كند.
غالباً مجادله گر يا عبوس است.
در مدرسه عملكرد ضعيفي دارد يا نمي تواند در كلاس درس يا ساير فعاليت‌هاي سازماندهي شده شركت كند.
در شركت در موقعيت هاي اجتماعي و دوست يابي مشكل دارد.
مدام با اعضاي خانواده دعوا مي كند و اختيارات والدين را نمي پذيرد.
اغلب مسئوليت رفتار نادرست خود را انكار مي كند و ديگران را مقصر مي داند.
علت پرخاشگري كودكان زير ۳ سال
در اين دوره سني، كودكان نسبت به هر شيء كه در اطرافشان وجود دارد، احساس مالكيت مي‌كنند و فكر مي‌كنند تمام لوازم اطرافشان متعلق به آن‌هاست. پرخاشگري در اين دوره سني شيء محور يا ابزاري است و غالباً به‌خاطر به‌دست‌آوردن چيزي رخ مي‌دهد. براي درك بهتر شيوه هاي ابزار پرخاشگري كودكان (از تولد تا سه سالگي) به مثال هاي زير توجه كنيد:

كودكي را مي‌زند تا بيسكويت او را بگيرد.
كودكي را به زمين هل مي‌دهد تا با قطارش بازي كند.
عروسك كودك ديگر را به‌زور مي‌گيرد.
دوستش را هل مي‌دهد تا بتواند كنار پنجره ماشين بنشيند.
علت پرخاشگري كودكان ۴ ساله
تروما، شرايط خانواده و برخي از سبك‌هاي فرزندپروري (مانند تنبيه شديد و متناقض) احتمال پرخاشگري كودك ۴ ساله را افزايش مي‌دهد و باعث اختلال در زندگي او مي‌شود. مسائل كنترل خشم كودكان اغلب به اين دليل اتفاق مي‌افتد كه نمي‌دانند چگونه با نااميدي يا ساير احساسات ناراحت‌كننده خود كنار بيايند، آن‌ها هنوز مهارت‌هايي را براي حل مشكلات بدون ناراحتي ياد نگرفته‌اند؛ بنابراين ممكن است پرخاشگر شوند.

علت پرخاشگري كودكان ۵ ساله
در اين سن، كودكان مهارت‌هاي شناختي و كلامي را كسب مي‌كنند. معمولاً كودكان مهارت‌هاي جديد را كه آموخته‌اند در رفتارهاي پرخاشگرانه نيز به كار مي‌گيرند. آن‌ها پيامدها و نتايج رفتار پرخاشگرانه را مي‌فهمند، بنابراين اگر رفتار پرخاشگرانه به طور مثبت تقويت شود، آن رفتار مي‌تواند دائماً تكرار شده يا شدت پيدا كند و يا آنكه آن رفتار هم تكرار شود و هم شدت يابد.

در اين دوره سني، پرخاشگري ابزاري هنوز وجود دارد و علاوه‌برآن پرخاشگري شخص محور نيز مي‌شود.
پرخاشگري بيشتر خصومت‌آميز يا ارتباطي است و هدف آن صدمه‌زدن به فردي ديگر براي كسب تسلط و گرفتن انتقام است.
براي درك بهتر شيوه هاي ابزار پرخاشگري كودكان سه تا پنج ساله به مثال هاي زير توجه كنيد:

كودكي، كودك ديگر را با مشت و لگد مي‌زند به‌خاطر آنكه، آنچه را كه از او مي‌خواسته انجام نداده است (مسلط‌شدن).
گوشي هدفون خواهر يا برادرش را خراب مي‌كند، چون آن‌ها اجازه نداده‌اند تا سي دي مورد دلخواهش را تماشا كند (انتقام‌جويي).
كودك شروع به بدگويي در مورد كودكي مي‌كند كه از او مي‌ترسد، يا وقتي با او مواجهه مي‌شود احساس تهديد مي‌كند.

پرخاشگري كودكان
رفتار با كودك پرخاشگر ۶ ساله
طبيعي است كه كودكان خردسال گاهي اوقات ضداجتماعي، سركش، و حتي به‌صورت كلامي پرخاشگر باشند و براي كودكان عصبي تا سن حدود شش‌سالگي نيز گاهي طبيعي است كه از نظر فيزيكي پرخاشگر باشند.

پرخاشگري در كودكان ۷ ساله
از مهم‌ترين عوامل پرخاشگري در كودكان مي‌توان به بيش‌فعالي اشاره كرد. تكانشگري و تصميم‌گيري ضعيف مي‌تواند منجر به رفتاري شود كه به‌عنوان پرخاشگري تعبير مي‌شود. اين كودكان معمولاً عواقب اعمال خود را در نظر نمي‌گيرند و ممكن است خود و ديگران را به خطر بي اندازند. يكي از نشانه‌هاي ديگر پرخاشگري نيز مي‌تواند تروما باشد.

مواقعي وجود دارد كه پرخاشگري در كودكان يا نوجوانان توسط عوامل استرس‌زا در موقعيت تحريك مي‌شود و نشان دهنده بيماري عاطفي است. اما درك اين نكته مهم است كه اين نسبتاً نادر است و وقتي پرخاشگري به طور مكرر شروع به رخ‌دادن مي‌كند، مي‌تواند يك مشكل عاطفي در حال ظهور باشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-پرخاشگري كودكان در سنين مختلف

محبت عامل كم شدن پرخاشگري كودك: بوسيدن و محبت كردن به كودك در شكل گيري شخصيت و روحيه او موثر است ، كم شدن پرخاشگري ،

خارج كردن انرژي هاي منفي و اضافي از جمله فايده هاي آن است.

اثرات مثبتي كه محبت كردن و بوسيدن كودك دارد اين است كه موجب تقويت شدن و محكم شدن روابط

عاطفي ميان والدين و فرزند مي شود و احساس امن بودن و آرامش در كودك به وجود مي آيد. از ديگر

فايده آن با بالا رفتن اعتماد به نفس ، افزايش مهارت هاي اجتماعي ، به والدين اعتماد مي كنند و از آنها

حرف شنوي بيشتري دارند و از همه مفيدتر مهارت مهر ورزيدن به ديگران را ياد مي گيرند.

شماره هاي تماس 01

كودكان به طور طبيعي منطقي نيستند و بيشتر احساساتي و داراي هيجان هستند ، از تركيب اين دو با هم

شخصيت كودك شكل مي گيرد و والدين با رعايت كردن مرز رفتاري مي توانند شخصيت كاملي در

كودكشان ايجاد كنند.

منبع:مركز مشاوره-محبت عامل كم شدن پرخاشگري كودك

ممكن است عجيب به نظر برسد كه كودكاني كه به ديگران صدمه مي‌زنند در واقع كودكاني ترسو هستند!

ترس‌هايي كه منجر به ايجاد مشكل در كودك آسيب رسان مي شود،معمولا ريشه در تجارب ترس اوليه در زندگي اش دارد، با وجود اينكه كودك به هيچ وجه ترسو به نظر نمي رسد!

كودك وحشت زده براي مديريت ترسش،رفتارهاي پرخاشگرانه اي را توليد مي كند كه اين رفتارها هر زماني كه او احساس تنش كند،شعله ور مي شوند.به جاي گريه يا صحبت كردن،وقتي كه از چيزي مي‌ترسد،وحشت زده و هول مي شود،و اين امر ترسش را تشديد مي كند طوري كه نمي تواند درخواست كمك كند.

به منظور كمك به يك كودك ترسو،لازم نيست كه حتما دليل ترسو بودنش را بدانيد.آنچه كه لازم است انجام اقداماتي براي افزايش حس ايمني اش و برقرار كردن ارتباط با شماست،چه پدر مادر او باشيد چه يك مراقب و يا يك دوست محبوب او.همچنين شما بايد اقداماتي براي جلوگيري از هرگونه اسيب رساندن تكانشي او به ديگران انجام دهيد.

براي مديريت رفتار كودك خود بيشتر بخوانيد:

راهبردهاي فرزند پروري براي كودك و نوجوان با اضطراب اجتماعي

همانگونه كه شما با او ارتباط برقرار مي كنيد و از او محافظت مي كنيد، كودك احساسات اتشيني كه وي را به كتك زدن سوق مي دهد با شما در ميان مي گذارد. گوش دادن به احساسات يك كودك در حالي كه مانع از آسيب رساني او به شخص ديگري مي شويد،به او اجازه مي دهد تا ترس هاي پنهانش را آزاد كند.بنابراين او آرام مي شود و به ديگران به عنوان دوستانش نگاه مي كند نه به عنوان يك تهديد. در زير روش هايي براي مقابله با اين رفتارهاي ذكر شده اند:

اول، يك ارتباط قوي تر بسازيد:

فرصت هايي را براي ارتباط بيشتر و كامل تر ايجاد كنيد.صرف كردن زمان هاي خاص براي او ابزاري است كه براي ايجاد ارتباط،ايده آل است.اگر او بچه خودتان است،تلاش كنيد كه يك زمان خاص كوتاهي را در همان اوايل روز به او اختصاص دهيد،شايد به محض بيدار شدن،به طوري كه كودك شما روز را با پيشنهاد شما درباره ي آنچه كه او مي خواهد براي 5 يا 10 دقيقه اول روز انجام دهد،آغاز كند.اين كار را با صميميت انجام دهيد،با مهرباني به او توجه كنيد.

اين كمك مي كند كه يك كودك بفهمد كه براي شما مهم است،حتي با وجود خواهرو برادرهاي ديگر،يك برنامه ي صبحگاهي و يا تماس هاي تلفني در ابتداي روز كه شما بايد به آنها هم بپردازيد.

اگر كودك فرد آشناييست كه جزء خانواده شما نيست،تلاش كنيد كه در اولين فرصتي كه او را ديديد برايش زمان ويژه اي در نظر بگيريد و به او اهميت دهيد.

براي مثال،در زمان بازي ،شما ممكن است تعدادي بازي پرسرو صدا يا بازي هايي مثل قايم باشك را براي ارتباط برقرار كردن بين بچه هايي كه با هم بازي مي كنند راه بياندازيد.خودتان را به جمع آنها اضافه كنيد، روي زمين بنشينيد و با آنها به شكلي محبت آميز بازي كنيد.اگر مي‌توانيد با برعهده گرفتن نقش فردي كه قدرت كمتري دارد باعث خنده و شادي آنها شويد،شرايطي فراهم كنيد كه بچه ها با هم به منظور”دستگيركردن”شما با بالش ها يا بادكنك ها، يا با بيرون پريدن از جايي كه در بازي قايم باشك براي “ترساندن” شما قايم شده اند،با هم همكاري كنند.

وقتي آنها مي خندند(بدون اينكه غلغلك شوند) و حس”برنده” شدن دارند،اين نشان مي دهد كه شما امر اهميت دادن به آن ها را به خوبي انجام داده ايد.خنديدن و احساس ايمني و قدرت بچه ها كه نتيجه ي اهميت دادن به آنهاست،كمك مي‌كند كه با هم پيوند داشته باشند و تنش هارا كاهش مي دهد و اين امر به آنها كمك مي كند كه در حضور شما احساس امنيت و ارزشمندي و اطمينان خاطر داشته باشند.

در يك گردهمايي خانوادگي،شما ممكن است يك بازي گرگم به هوا و يا “من مي خواهم شما را بگيرم” كه بچه ها مي توانند در آن برنده شوند،راه بياندازيد.براي مثال،شما ممكن است دست هايتان را باز كنيد و سعي كنيد به آنها نشان دهيد كه يك خرس بزرگ هستيد.اما تلوتلو بخوريد و مغلوب شويد ونشان دهيد كه از آنها شكست خورديد.ان ها عاشق اين هستند كه بهتر از شما باشند.سپس آنها را نوازش كنيد و مطمئنشان كنيد كه آنها از شما بهترند.درحين بازي با انها تماس چشمي برقرار كنيد.توسط آنها گول بخوريد اما دوباره بلند شويد و تلاش كنيد.اين نوع بازي منجر به ايجاد احساس قدرت خالص در اين نوع كودكان مي شود.

يك كودك ممكن است در طول زمان بازي فرصتي پيدا كند تا ناراحتيش را به شيوه اي عملي تر نشان دهد،او ممكن است با آرنج محكم به شما ضربه بزند،يا در كلوچه اي كه به او تعارف مي كنيد نقصي پيدا كند،يا به چشم هاي شما خيره شود و شروع كند با مداد رنگي ديوار خانه تان را خط خطي كند.وقتي شما به ارامي به او نزديك مي شويد تا محدوديت هايي را براي او ايجاد كنيد، دليلي براي گريه كردن،اوقات تلخي پيدا مي كند.اين ابراز احساسات در واقع شروعي براي درمان احساساتيست كه او به همراه دارد، و به احتمال زياد همان احساساتي هستند كه گاهي اوقات اورا تحريك به صدمه زدن مي كنند.

منبع:كانون مشاوران ايران-مقاله با كتك كاري كودكان

سن تربيت كودك، از چه سني كودك را تربيت كنيم؟

آيا سن تربيتي كودك مربوط به دوره خاصي مي باشد؟ همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزند آن ها به بهترين شكل تربيت شوند و از همان روزهاي ابتداي زندگي كودك سعي مي كنند تا به بهترين نحوه به كوك برخورد كنند، تا فرزندشان را به خوبي پرورش داده و تربيت كنند.

اما بسياري از والدين نمي دانند تا در چه سني چه رفتاري با كودكشان داشته باشند هنگامي كه والدين آگاهي لازم در مورد سن تربيت كودك و چگونگي آن به دست آوردند مي توانند رفتاري متناسب با درك كودك ارائه دهند.

در اين مقاله سن تربيت كودك و رفتار هاي متناسب در هر دوره از رشد مورد بررسي قرار گرفته است، با مطالعه اين مقاله مي توانيد اين اطلاعات را كسب كرده و هم چنين مي توانيد از مشاور و روانشناس كمك بگيريد تا با توجه به اين موضوع راهنمايي هاي لازم را براي شما انجام دهد.

بهترين زمان و سن تربيت كودك
به طور كلي يادگيري كودك سن خاصي ندارد و نمي توان تربيت كودك را به سن خاص و دقيقي اختصاص داد، در واقع از همان ابتداي زندگي كودك والدين بر روي رفتار او اثر مي گذارند.

به عنوان مثال انجام دادن رفتار هاي ساده اي مثل بغل كردن كودك، نگاه كردن، حرف زدن و بوسيدن او در سنين پايين و پاسخ به نيازهاي جسمي و عاطفي او در همان اوايل زندگي بر شكل دهي شخصيت، عاطفه و رفتار هاي بعدي فرزندتان تاثير مي گذارد، همچنين بر اساس پژوهش هاي انجام شده صحبت با كودك پيش از تولد همراه با موسيقي، تغذيه مناسب، دور بودن از استرس و اضطراب كودك تاثير مي گذارد.

با اين وجود تربيت مستقيم كودك در سني آغاز مي شود كه او قدرت درك و پاسخ كلامي داشته باشد، اين مقاله با توجه به دوره هاي حساس و مهم رشد و نياز هاي مختص هر دوره با توجه به سن تربيت آن دوره تقسيم بندي شده است، در اين مقاله با هر بخش و نكات تربيتي مربوط به آن بخش آشنا خواهيد شد.

تربيت كودك زير يكسال
در سنين زير يك سال ارتباط شما با كودك تان بايد بسيار زياد باشد و فرزندتان بايد احساس آرامش و امنيت در كنار شما داشته باشد تا در آينده بتواند شخصيتي مستقل براي خود ايجاد كند. در ماه هاي ابتدايي تولد، شما مي توانيد توانايي ذهني كودك را افزايش دهيد و محيط اطراف كودك را با توجه به وسايلي كه براي او جذابيت و تنوع دارد غني سازيد و در كنار آن در آغوش كشيدن، لبخند زدن به او و بازي كردن را فراموش نكنيد و سعي كنيد به كودك حس آرامش و امنيت بدهيد زيرا تلاش هاي شما در اين سن به افزايش بهداشت جسمي و رواني كودك منجر خواهد شود.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-سن تربيت كودك

پرخاشگري و حملات بدخلقي (قشقرق) كودكان را چگونه مديريت كنيم؟

پرخاشگري كودكان علل مختلفي دارد. وقتي آن ها شروع به قشقرق راه انداختن مي كنند، بسيار مهم است كه بتوانيد به دليل آن پي ببريد.

در حقيقت هيچ كودكي شبيه به كودك ديگر نيست و ممكن است دليل رفتارهاي پرخاشگرانه ي فرزند شما با كودكي ديگر فرق كند.

1. كودكان كوچك تر ممكن است به علت اين كه نمي‌‌‌دانند احساسات ناخوشايند خود مانند خشم و ناكامي را چگونه با كلمات ابراز كنند به پرخاشگري روي آورند.

 صحبت با كودكان و كمك به آنان براي بيان احساساتشان بدون پرخاشگري در اين موارد مفيد است.

• كودك ممكن است شاهد دعوا و پرخاشگري والدين يا ديگر اعضاي خانواده باشد و از اين رفتارها الگو برداري كند.

بنابراين كنترل محيط منزل، عدم به كار گيري پرخاشگري در روابط بين فردي اعضاي خانواده و همچنين نظارت بر برنامه‌‌هاي تلويزيوني كه كودك مشاهده مي‌‌كند مي‌‌تواند اين اثرات را تا حد ممكن كاهش دهد.

• گاهي به مرور زمان كودك ياد مي‌‌گيرد كه با بد خلقي و پرخاشگري مي‌‌تواند به آنچه مي‌‌خواهد دست يابد.

 اگر والدين در برابر داد و فرياد يا پرخاشگري وي تسليم شوند او در مي‌‌يابد اين رفتار راهي براي گرفتن آنچه مي‌‌خواهد از بزرگسالان است.

بعضي كودكان با فرد خاصي مانند مادر يا مادر بزرگ بيشتر اين رفتارها را نشان مي‌‌دهند تا با ديگر اعضاي خانواده.

 اين موضوع اهميت برخورد يكسان و يكنواخت همه بزرگسالان در خانواده و اطراف كودك را نشان مي‌‌دهد.

 اگر كودك در يابد كه هر وقت و هر كجا پرخاشگري كند پيامد يكساني متحمل مي‌‌شود چنين رفتاري قطعاً كاهش مي‌‌يابد.

علي رغم پرخاشگري و بدخلقي كودك، رعايت بعضي از اصول نيز مي‌‌تواند  به شما در كاهش اين رفتارها كمك كند كه عبارتند از :

ـ در انتظارات خود از كودك و به كارگيري روش هاي تربيتي در زمان ها، مكان ها و توسط افراد مختلف مانند مادر، پدر، مادربزرگ و… تا حد ممكن يكنواخت عمل كنيد.

 قابل پيش‌بيني بودن پيامد يك رفتار به كودك احساس امنيت مي‌‌دهد و وي را از سر درگمي مي‌‌رهاند و مشكلات رفتاري وي را كاهش مي‌‌دهد.

ـ قوانين را به صورت روشن به كودك بگوييد. او بايد بداند احساس خشم و ناكامي طبيعي است ولي مرزهايي براي شيوه ي ابراز آن وجود دارد مثلاً زدن ديگران ممنوع است.

ـ در اثر بدخلقي و قشقرق كودك تسليم خواسته‌‌هاي غيرمنطقي او نشويد. اين رفتار كودك را ناديده بگيريد. (در عين حال ايمني كودك را در نظر داشته باشيد. اگر وي به كار خطرناكي دست زد بلافاصله بايد مداخله كنيد).

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-شايع ترين مشكلات رفتاري كودكان و روش هاي درمان

آيا زياد خشمگين مي شويد ؟
مي توانيد شدت احساسات خشم خود را از لحاظ فيزيولوژيكي از طريق آزمون هايي كه وجود دارند، بسنجيد. با پاسخ دادن به سوالات اين آزمون ها مي توانيد متوجه شويد كه آيا فردي پرخاشگر هستيد يا خير؟ اگر در مواقعي متوجه شديد كه شيوه هاي رفتاري شما خارج از كنترلتان است، حتما از مشاوره يا روان شناس كمك بخواهيد تا براي برخورد با اين هيجانات، شيوه هاي بهتري را دريافت كنيد. در واقع مديريت خشم به فرد اين كمك را مي كند كه ياد بگيرد چگونه خون سرد باشد، و حس منفي قبل از خشم را انكار كند و تحت كنترل بگيرد.

براي مطالعه بيشتر:

خشم و پرخاشگري در نوجوانان

پرخاشگري كودكان در سنين مختلف

چرا بعضي از مردم بيشتر از ديگران عصباني مي شوند؟
بعضي از افراد بسيار بداخلاق و تند خو هستند، اين افراد خيلي زود عصبي مي شوند و توانايي بر كنترل عصبانيت خود ندارند و شدت عصبانيت آنان نسبت به افراد معمولي بسيار زياد مي باشد. اين گونه افراد معمولا تند مزاج هستند و با ديگر افراد دعوا مي كنند. البته بعضي از افراد با اينكه خشم خود را با جيغ و داد و صداي بلند نشان نمي دهند، اما شديدا بداخلاق و تند خو هستند. بعضي از روان شناسان براين معتقد هستند كه افراد پرخاشگر و تند خو، اكثرا طاقت ناكامي و شكست خوردن را ندارند. آنان به طور معمول به سرعت خشمگين و عصبي مي شوند و همچنين به سادگي اين احساس را مي كنند كه براي شكست ، ناراحتي و دلخوري آنان، نبايد موضوعي وجود داشته باشد. اين افراد نمي توانند در مقابل مشكلات خون سرد باشند و همچنين آرامش خود را حفظ كنند. افراد خشمگين هنگامي كه با موقعيتي كه غيرمنصفانه باشد رو به رو مي شوند، به سرعت خشمگين و پرخاشگر مي شوند و اكثر مواقع براي شنيدن انتقاد هيچ گونه تحمل و صبري ندارند و به طور كلي اين گونه افراد، شكيبا نيستند.

كدام عوامل در پرخاشگر بودن موثر واقع هستند؟
به نظر مي رسد كه مواجه شدن با مسائل و عدم تحمل كافي، يكي از عامل هاي تاثيرگذار در رفتار هاي پرخاشگرانه مي باشد. عوامل ژنتيكي هم روي پرخاشگري و عصبانيت تاثيرگذار مي باشند. بعضي از كودكان وجود دارند كه از همان ابتداي تولد، زود رنج و تند خو هسستند و به آساني عصبي مي شوند. بعضي مواقع پرخاشگر بودن و خشمگين شدن، به علت يادگيري شيوه ي برخورد ما با مسائل ناراحت كننده مي باشد.

اغلب خشم به عنوان يك رفتار منفي در نظر گرفته مي شود. ما اينگونه مي انديشيم كه؛ همه ي اين هيجانات از قبيل: اضطراب، افسردگي و هيجانات ديگر درست نيستند و اينگونه مسائل نبايد درون ما به وجود بيايند و ما را تحريك كنند. وجود خشم و عصبانيت درون فرد طبيعي است، و بايد اين موضوع را بياموزيم كه چگونه خشم خود را به روشي مناسب و سازنده و مفيد ابراز كنيم. مطالعات نشان مي دهند كه محيط خانواده ها نقش مهمي را در يادگيري الگوهاي ابراز خشم و عصبانيت، بازي مي كنند.

اغلب افرادي كه بسيار سريع و به آساني عصباني مي شوند، به طور معمول در خانواده هايي تربيت شده اند كه ؛ مخرب، آشفته، و ناآرام بوده اند و مهارتي در ارتباط هيجاني نداشته اند. هرچند گاهي نيز ميبينيم كه در خانواده اي آرام و به نسبت كنترل شده از لحاظ رفتاري ، فرزندي پرخاشگر و ناآرام وجود دارد. بعضي از افراد فكر مي كنند كه حق آن ها است كه به ديگران آسيب بزنند . تحقيقات نشان مي دهند كه اگر ابراز خشم از كنترل فرد خارج شود، سبب مي شود تا مقدار عصبانيت فرد بيشتر شود و صدمه ببيند.

آيا نيازمند به مشاوره هستيد؟
اگر درون خو اين احساس را مي كنيد كه عصباني هستيد و خشمتان از كنترلتان خارج مي شود، و همچنين اگر خشم شما در رابطه هاي دوستي تان تاثير منفي برجاي گذاشته است، و اكثر مواقع عصبي و خشمگين هستيد، لازم مي باشد كه از مشاور و يا روان شناس كمكي موثر بگيريد و روش هايي كه براي كنترل خشم هستند را بياموزيد. متخصصين سلامت روان كارآمد و تاثير گذار، مي توانند به شما تكنيك هايي را بياموزند كه هم بتوانيد خشم خود را كنترل كنيد و هم به عامل و ريشه ي خشم خود پي ببريد و سبب شود كه افكار و رفتار خود را تغيير دهيد. زماني كه با درمانگري صحبت مي كنيد به او بگوييد و او را مطلع كنيد كه مشكلاتي پيرامون خشم داريد و مي خواهيد روي اين موضوع كار كنيد.

با توجه به شرح حالي كه داريد؛ روان شناس براي شما روشي مناسب و مفيد را درنظرمي گيرد و احساس شما را به درستي درك مي كند. روان شناسان و مشاوران مي گويند: نبايد براي درمان افراد عصبي و پرخاشگر عجولانه رفتار كرد. اين انتظار كه يك مراجعه كننده عصبي بتواند به سرعت تغيير كند، و ميزان خشمش شديدا كاهش پيدا كند خيالي باطل است. كاهش پرخاشگري و درمان آن بايد به گونه اي تدريجي صورت بگيرد.

خشم و مراحل رشد

با درك كردن فرايند رشد كودك از پرخاشگري و خشمگين شدن او، پيشگيري كنيم

منبع : كودك و نوجوان-عصبانيت و مراحل رشد كودكان

مواردي زيادي در دنياي خاتواده ها سبب بروز مشكلات رفتاري و ايجاد اختلال در روابط مثبت و مناسب ميان والدين و كودكان مي شود. پرخاشگري يكي از مشكلات شايع در ميان كودكان است كه بسياري از خانواده ها و پدر و مادر هايي كه فرزندان كودك پرخاشگر دارند مشكلات زيادي براي درمان و بهبود اين اختلال در او دارند. پژوهش ها اثبات نموده است كه بسياري از نوجوان و جواناني كه در اواسط زندگي خود پرخاشگر هستند و به نوع با اختلالات پرخاشگري درگير هستند در دوران كودكي خود از والدين خود پرخاشگري ديده اند. به صورت كلي نمي شود براي پرخاشگري تعريف خاص و دقيق اراده نمود اما پژوهش هاي روانشناسي  و پزشكي نشان مي دهد كه پرخاشگري به نوعي رفتاري است كه در آن شخص پرخاشگر مي خواهد و قصد دارد تا با صدمه زدن به فرد ديگر از لحاظ جسمي و روحي به هدف خود برسد. در واقع مي شود گفت كه شخص پرخاشگر مي خواهد تا با استفاده از پرخاشگري خود موجبات آزار و اذيت ديگري را فراهم نمايد.

در جوامع مختلف كودكان زيادي هستند كه با مشكل و اختلال پرخاشگري مواجه هستند كه دلايل زيادي براي آن وجود دارد. يكي از مهم ترين عواملي كه سبب بروز پرخاشگري در كودكان مي شود تنبيه و صدمات جسمي است كه از جانب والدين به آن ها وارد مي شود كه اين نوع پرخاشگري حتي مي تواند در بزرگ سالي نيز ناشي از همين تنبيه هاي دوران كودكي بوده و تاثيرات خود را نشان دهد لذا والدين بايد دقت نمايند كه تنبيه بدني كودك به هيچ وجه قابل قبول نيست و روشي تربيتي كاملا اشتباه و رد شده مي باشد. يكي از عوامل مهم ديگر كه، البته بايد اذعان داشت كه تاثير آن به اندازه تاثير مورد اول يعني تنيبه هاي والدين نيست، عوامل و دلايل فرهنگي است كه مي تواند سبب بروز اختلالات پرخاشگري در كودكان شود.

منبع: روانشناسي كودك – پرخاشگري در كودكان